Powstania 1831r. i 1863r.

Dzięki sąsiedztwu twierdzy zamojskiej Biłgoraj cieszył się wolnością do jesieni 1831r. (nie stacjonowały tu wojska rosyjskie). Organizacje spiskową, przed wybuchem powstania tworzył w Biłgoraju Leon Frankowski, późniejszy komisarz Komitetu Centralnego "Czerwonych".
Rewolucyjnym namiestnikiem Biłgoraja był aptekarz Julian Jasiński, któremu czynnie pomagali: burmistrz miasta Antoni Maluczkiewicz, pracownik poczty Trębicki, rejent Podbielski, proboszcz ksiądz Antoni Chwała oraz Józef Skowierzak - organista z Puszczy Solskiej. Gdy w nocy z 22. na 23. stycznia oddziały rosyjskie wycofały się do Zamościa i Janowa miast stało się punktem zaopatrzeniowym oddziałów powstańczych operujących w okolicznych lasach.
Marcin Borelowski -Lelewel, jeden z najbardziej znanych dowódców powstańczych pojawił się w mieście na czele swojego oddziału 1. lipca 1863 i u dzierżawcy majątku Różnówka zarekwirował pieniądze na cele powstańcze.

Ponownie zjawił się on pod Biłgorajem 1. września tego roku; do jego oddziału przyłączyli się wówczas: Wacław Kuczarski, Gustaw Dąbrowski, Marceli Piramowicz, Mateusz Lipiński, Andrzej Paczoń, Józef Poterański, Andrzej Stofisz, Piotr Turzynieck i Józef N.
Następnego dnia, 2. września 1863 r. pojawił się na przedmieściu Bojary oddział powstańczy Kajetana Cieszkowskiego - "Ćwieka".
Do partii tej przyłączył się Roman Kościelski. Tego dnia obóz powstańczy został zaatakowany przez wojska rosyjskie; mimo przewagi nieprzyjaciela, dzięki odsieczy nadesłanej przez Lelewela nie poniósł porażki i połączył się z partią Lelewela.
Trzeciego września oba oddziały stoczyły pod Panasówką zwycięską bitwę z Rosjanami, największą bitwę powstańczą na Lubelszczyźnie.

Na Syberię zesłano między innymi burmistrza Antoniego Maluczkiewicza, księdzu Antoniemu Chwale udało się zbiec, Rosjanie aresztowali także kurierkę powstańczą Marię Ludwikę Skowierzak.