Zawody mieszkańców

Już w połowie wieku XVII większość mieszkańców zajmowała się rzemiosłem. Ogólną orientację o charakterze miasta zawierają dane z roku 1629 według których w mieście było: 20 piekarek, trzech rzeźników, dwóch krawców, czterech szewców, jeden kuśnierz, jeden garncarz, trzech tkaczy, dwóch kowali, jeden kołodziej i jeden dudarz.
Pierwszy cech wielobranżowy zrzeszający kowali, ślusarzy, kotlarzy, mieczników, złotników, nożowników, garncarzy, rymarzy, siodlarzy, paśników, powroźników, bednarzy, stolarzy, stelmachów, kołodziejów i tokarzy zanotowano w roku 1628.
W 20 lat później powołano cech jednobranżowy zrzeszający kuśnierzy. Prawdopodobnie w 2. połowie XVII wieku utworzono cechy: szewski i sitarski.
Ze względu na fakt, że zarówno produkcja sit jak i ich zbyt odbywały się w obrębie rodzin, podróżni odwiedzający Biłgoraj w wieku XVIII i XIX stwierdzali, że prawie cała dorosła ludności miasta zajmowała się sitarstwem.

 

Jeżeli brać pod uwagę strukturę narodowościwą trzeba odnotować fakt, że w latach 60. XIX w. 40 % ludności stanowili Żydzi.
Według danych z sierpnia 1939 r. w mieście było:
3175 - Polaków,
5010 - Żydów,
85 - Ukraińców.